Na de tijd te tarten op de Wereld Expo, kunnen we nog net op tijd op de trein naar Chengdu springen (en dat mag je deze keer letterlijk nemen). Na ongeveer 40 uur treinen, komen we in Chengdu aan. Hier nemen we onze intrek in één van de beste jeugdherbergen van China, Sims’ Cozy. Een ideale plek om even tot rust te komen na onze overdosis Expo en ideaal om onze volgende trip voor te bereiden.

Van hieruit zullen we immers verder Sichuan verkennen en meer bepaald het deel dat cultureel en geografisch bij Tibet hoort, maar niet onder de strikt gereguleerde Tibetan Autonomous Region (TAR) valt. Maarten wilt mij graag een stukje Tibet laten zien, aangezien ik dat heb moeten missen tijdens mijn maanden thuis ( er moet iemand geld verdienen hé :-)). De bedoeling was om via Lithang, Dege en Yushu richting het Noord Westen te trekken. Dat plan moeten we echter afblazen, aangezien Yushu momenteel afgesloten is door een recente vernietigende aardbeving. We besluiten dan maar om enkel naar Lithang te gaan, want helemaal tot Dege door de bergen met een hobbelbus en dan terug naar Chengdu is misschien wat te veel van het goede.

Maar voor we naar Lithang vertrekken, eerst enkele dagen Chengdu. Het begint daar al goed: op één of andere manier slaag ik er in om op de kamer, juist bij aankomst, frontaal met mijn ‘bakkes’ tegen de deur te vallen. Klein detail, die deur was versierd met een ruwe houten kapstok… Ik denk even dat mijn gezicht half aan frut ligt, maar na een dag blijkt het gewoon een goede schram met brandwonden door het ruwe hout. (de mottigste foto’s worden u bespaard 🙂 ) In de jeugdherberg krijgt Maarten nu wel plots verwijtende blikken, een geluk bij een ongeluk :-).

Tussen ons lekker jeugdherbergeten en enkele filmavondjes in, bezoeken we Chengdu. Chengdu is een grote moderne stad met meer inwoners dan in heel België, er valt dus heel wat af te wandelen. Maarten is hier in januari al eens geweest, en hij kan me dus goed op sleeptouw nemen. Eerst neemt hij me mee naar een tempel waar op dat moment juist een of ander Boeddhistisch festival aan de gang is. Een gouden Boeddhabeeld wordt besprenkeld met een soort thee met bloemetjes in. Wierook wordt in overvloed gebrand en appels, perzikken, bloemen, kaarsjes en zelfs Ferrero Rochers worden geofferd.

Na volledig bedwelmd te zijn door al die wierook, brengen we een bezoekje aan het typisch Chinese Tianfu Square met dansende fonteinen, en een enorm grote Mao die de weg wijst naar een Mac Donald’s… Na Tianfu Square is het de beurt aan People’s Park, waar de ambiance je al tegemoet komt nog voor je er goed en wel binnen bent. Eetkraampjes bij de vleet, dansende Chinezen, “oorverwarmende” karaoke, kermisattracties en zelfs een missverkiezing maken het park drukker dan druk. Kinderen knutselen of vissen nietvermoedende visjes uit de vijvers, zoals altijd hier met de hulp van de ouders. Al dit gedruis, gedans, gezang,… maken er hier een gezellige bedoening van.

Nu we even hebben kunnen relaxen, vertrekken we richting Lithang . Na vele uren schudden, van onze stoel vliegen en slalommen door de bergen komen we toe op +4000 meter hoogte. De eerste namiddag voelen we ons wat licht in het hoofd, maar bij zo’n hoogte is wat duizelen bij aankomst niet ongewoon.

Lithang is een geweldig charmant Tibetaans stadje, waar we genieten van de vriendelijke mensen, Tibetaans eten, groene vlaktes met grazende yaks en besneeuwde bergtoppen. Aan de stuppha zie je mannen en vrouwen in typisch Tibetaanse klederdracht met kleine gebedswieltjes draaien, terwijl ze kloksgewijs rond de stuppha wandelen en de grote gebedstrommels één voor één een goede draai geven. Kinderen met grote snottebellen roepen lachend de Tibetaanse groet “Tashidelek” als ze ons zien passeren. Hier wonen ook de ietwat stoerdere cowboys van Tibet, de Kham, wat het stadje wel een grappige wild-wild-west sfeer geeft. Mannen en zelfs monniken zoeven voorbij op hun rode moto’s en op elke hoek van de straat wordt clandestien gehandeld in een Chinees medicijn. Een soort schimmel die op een rups groeit, wordt hier verkocht alsof het goud is. Het schijnt dan ook tegen alles te werken…

We kunnen hier het Tibetaanse klooster vrij bezoeken (wat niet het geval is in de TAR) en kunnen zo al de ongelooflijk kleurrijke gebedshallen en enorm grote Boeddha beelden bewonderen. Monnikken bidden met hun rood gewaad en gele hoed aan, terwijl ze af en toe van hun warme thee met yakboter slurpen. Wanneer we op het dak van het klooster staan, kunnen we in alle rust genieten van het prachtige uitzicht. Wanneer we richting horizon staren, kruisen eerst het Tibetaanse dorpje en een stuppha ons zicht, wat daarna plaats maakt voor groene vlaktes omringd door besneeuwde bergtoppen. Wat een zicht!!! Als kers op de taart, beginnen plots twee monnikken op schelpen (Conch shells) te blazen.

Wanneer we na enkele dagen ronddwalen voldoende hoogtetraining achter de rug hebben, nemen we de bus terug naar Chengdu, wat geen lachtertje blijkt te worden. Tegen de avond geraken we immers vast in de bergen, aangezien een stuk van een berg op de weg terecht gekomen is. Dat wordt dus overnachten op de bus, terwijl onze chauffeur naar de fles grijpt… We komen toch terug heelhuids in Sims’ Cozy aan, waar we onze ondertussen gecrashte laptop laten herstellen. Enkele dagen later zijn we volledig opgeladen en hebben we een zo goed als nieuwe laptop, zij het in het Chinees (maar dat euvel geraakt ook snel opgelost). We kunnen dus beginnen aan de volgende etappe van onze Chinareis: de Chinese zijderoute!

Foto’s van nog een ander China: Chengdu – Lithang.