Na de eilanden van Zanzibar verkend te hebben, is het tijd om de Swahilikust achter ons te laten en terug het vaste land van Tanzania op te zoeken. Dit varen we tegemoet met een lokale zeilboot en na een hele dag varen, spotten we eindelijk land, gelukkig maar. We zeilen Tanzania binnen in de haven van Tanga en parkeren ons houten schuitje tussen de containerbergen.

We spenderen al bij al maar twee avonden en een dag in Tanga, waarna we zullen doorreizen naar Arusha. Toch misschien een klein woordje over deze kuststad. Tanga staat bekend voor Sissal, wat je overal in de buurt kan zien groeien. Het is een soort plant die op een grote ananas lijkt, en van de blaren wordt een vezel gemaakt voor touw en dergelijke meer. Momenteel is de stad merkbaar in de ban van nog 2 zaken: de opkomende verkiezingen en het Suikerfeest.

Overal duiken groen-gele posters en jeeps op van de grootste partij, CCM, en haar boegbeeld President Kikwete. In het stadion is er zelfs een grote verkiezingsrally aan de gang waar de CCM de Tanzanianen wilt overtuigen om hun bolletje zwart te kleuren. Voor het Suikerfeest is evenveel volk op de been. Iedereen wilt zich nog in het nieuw steken voor de gelegenheid en lekkers inslaan om uitgebreid te vieren. Het belooft een groot feest te worden.

Op het zoetste feest van het jaar nemen wij een bus naar Arusha, waar we na een hele dag door het stof rijden, ’s avonds laat aankomen. Deze stad ligt aan de voet van Mount Meru, en wordt gebruikt als uitvalsbasis voor safaritochten en het beklimmen van Mount Kilimanjaro. ‘Kili’ beklimmen past niet in onze portefeuille, maar met een beetje geluk kunnen we wel een goedkoper dagje safari meepikken als we een groep vinden om de kosten te delen.

En inderdaad, in ons backbackershostel kunnen we een groep bijeen krijgen om naar het park van onze voorkeur te gaan, Ngorongoro Crater. Dit is een vulkaan die na een uitbarsting geïmplodeerd is en dit heeft nadien een reusachtige krater achtergelaten. Op de bodem is er altijd wel water en gras te vinden, waardoor dit een van de beste plekjes is om gegarandeerd migrerend wildlife te spotten. Twee vliegen in één klap dus, een prachtig natuurfenomeen én wildlife. Daarvoor willen we wel al eens dieper in onze portemonnee tasten (hoewel die al niet zo diep meer is na al die tijd op pad 🙂 ).

Het wordt een geweldige safari: met enkele pintjes en goed gezelschap beestjes tellen vanuit het open dak van onze jeep, ideaal! En we zien meer wildlife dan we verwacht hadden. De buit van met zijn allen, waaronder twee Zuid-Afrikaanse “experts”, de horizon af te speuren:

 waterbuck
 wildebeast (gnoe)
 bavianen
 zebra’s
 3 soorten gazelles
 kraanvogels
 bustards (een soort grote trap, een vogel welteverstaan)
 gieren
 struisvogels
 flamingo’s
 grote roofvogels van divers pluimage
 speelse wrattenzwijnen (remember Pumba?)
 buffels
 olifanten
 nijlpaarden
 leeuwen
 hyena’s
 …

Echt geweldig om al die beesten van zo dichtbij gade te slaan. Van een aantal dieren zijn we bovendien zelfs aangenaam verrast dat we ze tout court te zien krijgen. Enkele leeuwen luierend bij een stroompje water, woeste buffels, nijlpaarden die dobberen in een waterpoel en af en toe eentje die zich omdraait met de poten in de lucht, ingetogen Afrikaanse olifanten, venijnige hyena’s die iedereen blijkt te mijden, ontzettend mooie vogels die het plaatje volledig maken wanneer ze hun vleugels openslaan, …

Als kers op de taart speelt dit zich af in een uniek natuurfenomeen. Bij het binnen – en buitenrijden van de krater, heb je het beste zicht en het is inderdaad adembenemend. Overal zie je ook kleurrijke Maasai hun koeien hoeden, en hun eenvoudige leven leiden in hun hutjes van koeienstront. Een leuke dag, die zowaar nog leuker dreigt te worden. Iemand van onze groep kent de organisatoren van de safari, en we worden met zijn allen uitgenodigd voor een BBQ. Met een brede glimlach worden we ontvangen met fingerlickin’ porkchops, beef, gebakken banaan, enz…. Het was meer dan de moeite waard om eens ons budget te buiten te gaan!!! Wat betreft foto’s: jullie zullen zien dat een zoomlens misschien toch geen slecht idee was geweest… Maar nu moeten jullie net zo zoeken naar het wildlife als wij ;-).

(Onze safari-organisatie heet Sokoadventure ( ): met een deel van de opbrengst van de safari’s helpen zij weeskinderen naar school te gaan en sommigen ervan geven ze zelfs een huis en een thuis.)

De overige 3 dagen in Arusha, brengen we door in het UN International Criminal Tribunal for Rwanda. Hier worden degenen berecht die verantwoordelijk zijn voor de genocide in Rwanda van 1994. Momenteel kunnen wij twee zaken volgen, de Ndahimana-case en de Karamera-case, waar telkens getuigen ondervraagd worden door zowel de verdediging als de Procureur. Voor ons natuurlijk uitermate interessant. Zeker Maarten die internationaal recht heeft gestudeerd, zat aan zijn stoel genageld.

De zaken die wij volgden, kunnen ook gevonden worden op .
In de eerste zaak, de Ndahimana-case (No.ICTR-2001-68), wordt een burgemeester (Ndahimana) ervan beschuldigd om al de Tutsi’s van zijn dorp verzameld te hebben in de kerk, om dan samen met de priesters (Cfr. Seromba Case) de Interahamwe naar deze kerk te leiden…

In deze zaak komen de eerder persoonlijke en emotionele getuigenissen aan bod, meestal anoniem. Een van de getuigen beschrijft onder andere hoe blij ze waren als een van de priesters met een bus aankwam. Zij dachten dat ze op dat moment gered waren. Niets was echter minder waar, want de bus zat vol Interahamwe die vervolgens granaten in de kerk gooiden en de verzamelde Tutsi’s afslachtten.

De Karamera et al. case (No.ICTR-1998-44) is één van de belangrijkere zaken die nu aanhangig zijn. Hier worden drie vroegere leiders van de MRND (de vroegere regeringspartij) gezamenlijk onder vuur genomen. Momenteel wordt de zaak van M. Ngurimpatse tot in de puntjes onderzocht. Ngirumpatse was in 1994 president van de MRND en Directeur-Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Voorheen was hij o.a. ook ambassadeur en Minister van Justitie, een grote vis dus. We horen voornamelijk de getuigenis van een legerkolonel, (gedetacheerd bij het Ministerie van Jeugd), die opkomt als getuige voor de verdediging. Hij beweert dat de gehele “genocide” voornamelijk in gang is gestoken door (Tutsi) RPF-infiltranten binnen de MRND en hij blijkt dit ook zelf te geloven. Hij beschrijft het allemaal eerder als een bijzonder trieste samenloop van omstandigheden en noemt het eerder het gevolg van oorlogschaos dan geplande genocide. Als het van deze getuige afhangt, ziet het er goed uit voor Ngirumpatse. Wanneer de Procureur de getuige echter onder handen neemt, is hij plots wel iets korter van stof.

In deze zaak gaat het bijgevolg om de grotere politieke vragen, zijnde de intenties van de regering, de voorafgaande burgeroorlog, de Arusha-akkoorden, de wapenbevoorrading, de training van de jeugdmilities, de achterliggende verantwoordelijkheid, hoe het is kunnen gebeuren,enz. We krijgen een duidelijk en meteen ook levensecht beeld op de gebeurtenissen in Rwanda.

Deze laatste dagen in Arusha zijn ook onze laatste dagen in Tanzania. Het land heeft nog zo veel meer mooie natuur te bieden, maar dat zal voor een andere (lees rijkere) keer bestemd zijn. Na bijna 3 weken in Tanzania, steken we weer een nieuwe grens over. Tijd om Kenia te verkennen.

Om wildlife te spotten, klik hier.