D

e trein nemen in Myanmar is een hele belevenis, en we zeggen niet vaak “dit moet je echt doen of je hebt iets gemist”, maar deze keer maken we er ons wel schuldig aan. De trein nemen in Myanmar is een échte must, en je hebt wel degelijk iets gemist als je niet even meeschommelt door het prachtige landschap.

De eerste trein die we nemen is er meteen eentje om in te kaderen en laten we eerst dat kader even schetsen. Je kan kiezen tussen tweede klas of eerste klas. In tweede klas zit je opeen gepakt op houten banken, maar bij eerste klas krijg je een stoel met een nummer. Dat klinkt veelbelovend en gezien een ticketje voor eerste klas maar een appel en een ei kost, verwennen we ons eens met een upgrade. Blijkbaar kan je niet echt van een upgrade spreken, want bij ons in België zou je zo een ticketje niet aan de straatstenen kwijtgeraken: het enige fancy aan eerste klas is immers dat je dat stoelnummer krijgt. Je krijgt wel een zachtere stoel dan in tweede klas, maar je mag al blij zijn als jouw stoel toch nog min of meer heel is. En volstouwen doen ze eerste klas ook, want hier is immers veel plaats op de grond, en dat zou zonde zijn om die niet te benutten…

Die eerste klas genummerde plek in een gammele stoel staat in een oude rammelende trein met open ruiten en open deuren. Die open ruiten hebben althans iets, je hebt echt het gevoel dat je middenin de actie van Myanmar zit en alles van op de eerste rij kan gadeslaan. Je bommelt door de velden die nog met de hand en ossenkarren worden bewerkt, langs houten hutjes waar was hangt te drogen, langs zwaaiende kinderen, Myanmarezen met strooien hoedjes en Thanaka op hun gezicht om hen tegen de zon te beschermen.

Vaak zit je er zelfs zo middenin dat je de natuur rondom jou letterlijk kan aanraken. Er is immers vaak net genoeg plaats gemaakt tussen de omringende jungle of omsluitende rotswanden om de trein te laten passeren. Zo rijdt je tussen aarden of stenen wanden, over brugjes die net breed genoeg zijn voor de treinsporen, en langs velden met ellenlange grassen of bamboestengels. Er is zelfs zo weinig plaats dat de halmen van de grassen of bamboe in de open ruiten van de trein slaan, en de trein vol komt te liggen met zaden en stof. Op een bepaald moment beslist ook een lokaal genie om het onkruid op de sporen af te branden… terwijl de trein erover rijdt… De ruiten moeten nu gauw toe met de gammele houten luikjes, want de assen waaien overvloedig binnen en de oplaaiende vlammen slaan binnen in de trein… We kunnen dus alleen maar aanraden om alle ledematen binnen te houden.

Veel plaats hebben de treinen hier echter niet nodig, want het zijn hele smalle treinen op hele smalle sporen, met alle gevolgen vandien… De treinen schommelen hier zo van links naar rechts dat je er zeeziek van zou worden, en kapseizen zit er sowieso wel af en toe in. De treinen ontsporen immers af en toe en dan vliegt alles naar alle richtingen… Niet bepaald iets waarop we zitten te wachten. Katelijne is bij aanvang niet op haar gemak, bindt de rugzakken krampachtig vast aan de bagagerekken en vraagt zich af waar je best zit indien de trein zou ontsporen. Wat zich binnen en buiten de trein afspeelt overweldigt haar echter al gauw, en zo zitten we in een mum van tijd te genieten van onze eerste treinreis door Myanmar.

Memorable train rides

Nog voor het ochtendgloren stappen we in Dawei op de trein, om via Ye richting Moulmein te rijden. Voor deze rit zijn we zoet voor 16 u trein reizen, voor iets meer dan 300 km… Het eerste stukje rijden we in het donker, wat de bovenstaande schoonheidsfoutjes van onze trein toch nog even verdoezelt… Stilletjesaan komt de zon op en maakt de complete duisternis plaats voor een landschap volledig gehuld in een dikke witte mist. Je kan er niets door zien, en het maakt alles heel mysterieus en wazig. Zodra de zon wat hoger boven de horizon stijgt, begint er echter door de witte waas een roze gloed te schijnen en maakt het spooklandschap plaats voor een memorabele roos-oranje verwarmende zonsopgang boven de velden van Myanmar. Gedurende de dag zie je mensen hun land omploegen, houten boten ineen timmeren, kinderen spelen, wassen, koken, elk alledaags tafereel passeert de revue. Wanneer de zon terug ondergaat, zie je langs de sporen in de hutjes houtskoolvuurtjes op volle toeren gaan, vrouwen koken en families eten bij kaarslicht. Met de haren echt in de wind, is dit een geweldig zicht vanop de eerste rij dat de kans op ontsporing raar maar waar toch meer dan de moeite waard maakt.

Deze eerste treinrit was één van de meest memorabele die we namen, maar elke treinrit in Myanmar is even pittoresk. Aan elke halte springen meer mensen op de trein en wordt het een gezellige en volgeladen drukte. Zodra de zon op is, wordt ook het interieur van de trein immers in een ander daglicht geplaatst. Zo zie je niet alleen dat alles en zowat alles loshangt en al een eeuwigheid aan vervanging toe is, maar zo zie je vooral heel wat mooie alledaagse en simpele taferelen. Mannen zitten in kleermakerszit pan te kauwen, uiltjes te knappen, aan een lokale groene sigaar (cheroot) te lurken of sterke drank binnen te gieten (toch schrik van het ontsporen?).

De stoelen staan schots en scheef en overal waar een plekje vrij is  zitten mensen op de grond of staan manden vol verse groenten, zakken vol rijst of pakken vol marchandise. Blijkbaar is het plekje voor de open deur een gegeerd plaatsje, wellicht voor de frisse lucht… Hoewel het ons het plekje lijkt waar je boven zo een krakkemikkige brug eruit zou vallen. Vrouwen zitten gezellig te keuvelen en kopen onderweg nog wat verse groenten na grondige inspectie van de verschillende waar. Als de trein even stopt, springen er verkopers via de hoge en moeilijke tredes heel behendig de trein op, vaak als die nog niet helemaal tot stilstand is gebracht. Met een mand op het hoofd of een volgeladen mandje in de hand proberen ze hun waren te verkopen: warme maïskolven, eitjes, koude dranken, de alomtegenwoordige coffeemix, lunchpakketjes, fruit, enz… Alles om jouw treinrit nog aangenamer te maken.

Wil je dus echt inzoomen op het Myanmarese leven en het dagdagelijkse leven voelen en proeven, neem dan zeker eens plaats op zo een gammele stoel en geef jouw ogen de kost.

Wil je meer lezen over Myanmar zelf, neem dan hier een kijkje over enkele wonderlijke zaken in Myanmar, lees hier meer over het zuiden van Myanmar, en hier meer over het noorden van Myanmar. Lees je graag wat tips over reizen in Myanmar, neem even een kijkje hier.

Terwijl we deze blog posten, werd Myanmar getroffen door hevige overstromingen, met heel wat dodelijke slachtoffers en ontelbare mensen die hun huis verloren zijn. Onze gedachten gaan uit naar de slachtoffers. Laat het jou vooral niet afschrikken om dit prachtige land te bezoeken. Toerisme kan immers een belangrijke bron van inkomsten zijn om het land er bovenop te krijgen.