N

a enkele maanden in Zuid-Amerika, waren we ondertussen iets meer dan een jaar onderweg en begon Kerstmis dus ook terug in zicht te komen. Net zoals vorig jaar drong een gezellige kerststop zich op, waar we iets meer kerstsfeer konden opsnuiven en bovendien in een iets huiselijkere sfeer de feestdagen konden vieren met zijn tweetjes. We kozen opnieuw voor een housesit, maar niet zomaar eentje. Vorig jaar spendeerden we tijd aan de kerstboom in Hong Kong (lees er hier meer over), maar ook dit jaar kozen we voor een memorabele bestemming.

Ondertussen hadden we Brazilië, Paraguay, Uruguay, Argentinië, Bolivië en Chili intensief bezocht en we vonden het wel tijd om uit Zuid-Amerika te vertrekken. Die landen hebben zoveel moois te bieden, dat je soms moet beslissen om de aftocht te blazen alvorens je niet meer kan genieten van die overdaad aan moois. Een serieus luxeprobleem, we know, maar we houden de reizen graag challenging en we houden ook graag altijd iets om voor terug te komen. Dus ook deze keer vertrokken we een beetje holderdebolder naar andere horizonten, met een valies vol mooie herinneringen en magnifieke foto’s en nog veel dromerige goesting om ooit terug te komen en de andere landen in Zuid en Centraal Amerika te ontdekken. Achteraf gezien bleek onze beslissing ook een verstandige te zijn, gezien het nog relatief onbekende Zika-virus ons begon in te halen. Voor de verhalen over Zuid-Amerika moeten jullie nog even wachten.

Maar waar gingen wij kerst en nieuw vieren? Een plek die voor velen kerst uitademt en een plek waarvan velen dromen om er ooit champagne te heffen op het nieuwe jaar. Wij gingen naar NEW YORK. Enkele dagen voor kerst kwamen we aan in Lima, Peru, om van daar (heel goedkoop) te vliegen naar New York op 23 december. Pas op de bus naar Lima begon het ons te dagen dat onze drie maanden Zuid-Amerika erop zaten en de overdaad aan kerstcadeautjes op de bus deden ons bovendien eindelijk beseffen dat kerst weer voor de deur stond. Hier en daar hadden we al wel wat kerstversiering gezien, maar de kerstsfeer was er nog niet voor ons. Tot we in Lima in een supermarkt rondliepen, waar iedereen de benen van onder het lijf liep om de allerlaatste kerstinkopen te doen, allemaal begeleid door de meest melige Mariah Carey-Whitney Houston Kerstmix. Maar daar zo ver van huis, kunnen de diva’s Carey en Houston al wel eens iets losmaken. Terwijl de Panettone’s als zoetekoek over de toonbanken rolden, moesten we de heimwee onderdrukken. Het was Kerst, en opnieuw zaten we ver van familie en vrienden. Wat “All I want for Christmas” in een overvolle supermarkt in Peru met een mens kan doen. Maar toch kon er niet getreurd worden. De rugzakken moesten in gereedheid gebracht worden voor onze vlucht en na enkele porties overheerlijke ceviche in Lima, begon voor ons weer een ander avontuur.

We vlogen niet enkel van Zuid naar Noord, we vlogen ook naar een ander seizoen. We lieten de zonnige zomer achter en ruilden die in voor de koude winter. Of dat dachten we toch…. Bij onze aankomst op 24 december liepen er immers nog vrolijkerts rond op flip flops en konden wij ook gewoon in een hemdje naar buiten. Waar zat die witte Kerst in New York? Die had dit jaar duidelijk wat vertraging.

Onze housesit bevond zich in Hoboken. Er zijn van die critici die beweren dat Hoboken niet echt New York is, gezien het aan de verkeerde kant van de Hudson ligt, maar wij vinden dit volledig onterecht. Ten eerste heb je hier meer van die brownstone huizen met kerstig versierde trappen waar miss Bradshaw menig schoon schoentje op versleten heeft dan in Manhattan, en bovendien kan je van aan deze kant van de Hudson ook de skyline van New York beter bewonderen. Bovendien heb je de gezellige straten, de kerstsfeer, de leuke kleine en nog persoonlijke winkeltjes, de aloude slager en deli, en ook bovendien nog veel meer rust en vierkante meters voor minder geld. Wij vinden dat alvast een win, en je bent bovendien even snel in downtown Manhattan als iemand van de chique Upper East Side.

Ons appartementje voor de feestdagen is supergezellig, en heeft zo een authentieke bakstenen muur. Bovendien komt het appartement met een ongelooflijk schattig hondje dat met heel veel buskruit in het gat is geboren. Energie, energie en nog eens energie. Maar zo hebben we het graag. Ons hondje is Percy, een kruising tussen een Miniature Pinscher en een French Buldog. Dat geeft hem een klein slank lijveke, de schattigste te grote oren voor dat lijveke en vooral de energie van een hele kennel allemaal in een.

Wat beter dan de buurt te ontdekken dan ellenlange wandelingen met dit kleine brokje energie. We wandelden uren langs de skyline, zeg nu zelf, wie zou dat niet doen…? Net zoals op elke housesit verliezen we hier weer een stukje van ons hart. Hoboken is een gezellige buurt vol winkeltjes, koffiebars en restaurantjes. Het voelt nog echt als een echte Italiaanse buurt, waar ze Engels spreken zoals in “The Godfather”, “Mickey Blue Eyes” en zo meer. Niet zo heel verrassend voor de geboorteplaats van Frank Sinatra. Het is precies of we zijn in een oude New York gangster-film terechtgekomen, want alleen al als je langs de deli of de locale bars passeert, heb je het gevoel dat ze al die Hollywood films hier opnemen, of toch althans hun figuranten hier halen.

Ook foodies kunnen hier hun gading vinden, niet enkel de wijn konden we smaken, maar er zijn nog enkele echte Italiaans-Amerikaanse speciaalzaken waarvoor zelfs de New Yorkers met heel veel plezier de Hudson zouden oversteken. Naar New Jersey voor eten? Maar natuurlijk! Voor de feestdagen deden wij onze inkopen bij een oud Italiaans bakkertje voor brood en een oude Italiaanse patisserie voor cannoli’s. Ons vlees kochten we bij Truglio’s, een oude witbetegelde slagerij, waar ze het lekkerste vlees inpakken in van dat ouderwets wit papier. Ook bij de bekende Fiore Deli bestelden we voldoende zodat die mannen nog wat extra kerstcadeautjes kunnen kopen voor “la mamma”. Hoewel het niet enkel aan ons gelegen zal hebben, want in het oude Italiaanse delicatessenwinkeltje staat een rij om u tegen te zeggen. Rekken vol lekkers, een toonbank vol delicatessen, en ook van uit de keuken achteraan worden allerhande schatten gehaald. Wij kochten er verse mozarella (a.k.a. mutz), allerhande fijne vleeswaren, olijven, enz. Voor het eten en de sfeer is Hoboken zeker een topplaats om te ontdekken.

Percy die ging gewillig mee op onze tochten. Vooral de slager is zijn grote vriend en als hij kon, stak hij zijn neus tussen de deur. Maar ook de vele parken die overal te vinden zijn in de buurt, konden hij en wij wel smaken…. Squirrel! en weg is hij :-). Hoboken is ook hondvriendelijk en dat heeft Percy geweten, overal dogparks waar hij zich naar lieve lust kan uitleven en ook overal hondenwinkels. Bij eentje werd hij helemaal gek als we in het spuuglelijkste speeltje knepen. Dat moest duidelijk mee naar huis. Eens thuis, moest het beest eraan en na nog geen 5 minuten werd het ding het zwijgen opgelegd en lag de pluche nog net niet in de kerstboom. Tja, wie zegt dat kerstcadeautjes lang moeten meegaan? Onze kerstcadeau was lekker gezellig samen koken en genieten van een glaasje wijn, terwijl Percy op onze schoot lag of aan onze voeten.

En wat met die oudejaarsgekte die iedereen overal ter wereld volgt? Is die ball drop op Times Square dan zo “amazing” zoals het op tv lijkt? Wij besloten om het aan den levende lijve te ondervinden, tegen het advies in van de locals. Wij baanden ons een uurtje een weg door politiebarricades en hopen volk, naar een plekje met zicht op Times Square. De bal was echter zodanig klein dat het Kate twee uur kostte om de bal echt te zien in plaats van zijn weerkaatsing in al de omringende blinkende gebouwen en reclameschermen. Tja, we stonden dan misschien ook net niet dicht genoeg, maar voor betere plaatsen moest je er ’s ochtends al heel vroeg staan.

Wij stonden er om 19u en hadden dus nog een goede 5 uur te gaan, maar als we de televisie mochten geloven, gingen ze ons hier wel wat entertainen… Euhm, think again. Telkens voor het uur werd er 10 à 15 minuutjes geleuterd, gezongen en vooral veel reclame gemaakt. We kregen enkele live optredens voorgeschoteld, hoewel, is het wel live als ze het 4 keer moeten heropnemen? Er kwam er ook eentje onze oren openen voor 2016, met ongeveer de slechtste live performance ooit voor zo veel volk… Je moet in youtube maar eens ingeven: Daya + Times Square + empire state, maar zorg dat de hond buiten is… En ook qua reclame gaven ze er een lap op, er werd zelfs een koppel gehuwd temidden van al de gekte, maar niet zonder de naam van het sponsorend bedrijf vaker te vernoemen dan de namen van het koppel natuurlijk… Of wat had je gedacht?

Maar, niet getreurd, het feest zal wel losbarsten na middernacht dachten wij dan zo. 1 minuut voor middernacht begon de bal zachtjes naar beneden te rollen. Het ging gaan komen…. 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1…. HAPPY NEW YEAR!!!! Vuurwerk en confetti enzo … en dan nu?… Allemaal gauw naar huis… De confetti lag nog niet op de grond, letterlijk, of bijna iedereen had alweer rechtsomkeer gemaakt. Dit was het dan? Blijkbaar…, maar we zijn blij dat we het gedaan hebben, want nu kunnen we tenminste aan onze kleinkinderen vertellen hoe… ongelooflijk saai het was. Maar tof en al, en vooral niet koud, en we hadden ook vooral niet het gevoel dat we figuranten waren van ’s werelds grootste reclamespot…

Tegen oudejaar was de temperatuur ondertussen ferm gezakt en ook de kerstversiering begon te verdwijnen als sneeuw voor de zon. We zouden misschien zelfs kunnen zeggen dat Hoboken meer kerstversiering en lichtjes had dan downtown Manhattan. Je had daar wel de typische grote kerstbomen en ijspistes en de bijhorende meutes, maar verder viel het best wel tegen voor de stad die Kerst elders moet doen verbleken. Tegen oudejaar stond bovendien bijna iedereen zijn kerstboom op straat samen met de oude brol van 2015 en de kartonnen dozen van al het nieuw van 2016, zoals het een goede consumerende Amerikaan betaamt. Het oude flatscreen buiten, een nieuw blinkend exemplaar binnen.

We namen natuurlijk ook de tijd om New York wat beter te leren kennen. We bleven zelfs nog wat langer na onze housesit en huurden een airbnb in Washington Heights. Van de Italiaanse buurt naar de Latino buurt, waar meer mensen Spaans spreken dan Engels. Geniaal. We waren eerder al in New York geweest en toen hadden we reeds vele stenen omgedraaid. Tijd dus om wat buiten de lijntjes te kleuren en enkele interessante maar misschien soms minder bekende zaken te bezoeken. We wandelden door Harlem en genoten van het uitzicht van op het Marcus Garvey park, we kuierden door de indoor wintereditie van Smorgasburg en Brooklyn flea market. Op deze markt kocht Kate een oranje vintage winterjas waar je zowaar meteen vrolijk van wordt. Zo zie je maar, die kleine dingen worden des te specialer, omdat ze schaars worden door het reizen.

We namen ook onze tijd om tot rust te komen in “The Cloisters”, een kloostermuseum opgebouwd uit allerhande oude elementen van Europese kloosters, waar je mijmerend kan genieten van de tuin en kan wegdromen bij de zonsondergang over het water. Een oase van rust in het uiterste noorden van Manhattan, en een ticketje geeft je bovendien ook binnen de week gratis toegang tot het Metropolitan Museum of Art. Natuurlijk bezochten we ook enkele klassiekers zoals de hipster buurten van Brooklyn, het MOMA, Central Park, de nog steeds hippe High Line en Chelsea Market, Meatpacking District en Bleecker Street waar onze ogen pijn deden van al het windowshoppen.

We zouden ons niet zijn, moesten we niet hier en daar nieuwe energie opgedaan hebben met lokaal lekkers. We spraken al van onze schatten in Hoboken, maar ook in downtown lieten we het ons welgevallen. Een heerlijk stukje pizza bij NY Pizza Suprema, chowder en taco’s in Chelsea Market en de lekkerste Japanse Ramen die we in een lange tijd aten vonden we bij de Ramen Shack in Smorgasburg in Brooklyn. De runner up voor die heerlijke Ramen aten we bij Naruto Ramen in de Upper East Side. Lekkere burgers aten we bij Harlem Shake in Harlem en bij Burger Heights in Washington Heights. Ben je een zoetebek (wij niet hoor, neen neen), dan kan je terecht bij Lee Lee’s Baked Goods voor Rugelach pastries en voor onze favoriete american cookies moet je langs bij Levain Bakery. Die serveren de grootste smeuïgste heerlijkste -maar wellicht ook wel de duurste – american cookies met een overheerlijke warme choco (en dat zegt al iets als dat van een Belg komt).

We hebben ons niet verveeld tijdens onze housesit met dat kleine brokje energie, gingen duidelijk voor een streng vermageringsdieet, en lieten ons niet doen door de koude om de stad en al haar lekkers te ontdekken. Geslaagd! Wat nadien? Maarten zijn broer woont in Minneapolis en het was hoog tijd om zijn broer en vrouw te bezoeken in de sneeuw en even te genieten van long overdue kerstige familytime. En Maarten zijn broer die kookt ook graag. De broertjes samen aan de stoof, dat is niet alleen ongelooflijk plezant om zien, maar ook overheerlijk. Maar we hebben gelukkig geen nieuwe weegschaal gevraagd voor kerst….

Enkele weken na ons vertrek uit New York ging het nieuws de wereld rond dat New York geplaagd ging onder een blizzard, en ook Hoboken en Percy moesten eraan geloven. Dat kleine springertje werd er zowaar stil van en ook de auto was even buiten gebruik… Net op tijd weg uit New York voor de echte winter zo blijkt.

Hoewel wij onze portie winter in Minnesota wel gekregen hebben. Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw, maar dat gaf ons des te meer tijd om samen met de familie te genieten, van de Belgische keuken en van Winterwonderland Minneapolis. We beseffen het veel te weinig, maar tijd hebben voor onze familie is een van de grootste luxes van onze sabbatical. Ondertussen vlogen wij van West naar Oost en zijn wij aanbeland in Tokio, Japan. Klaar voor nieuwe ontdekkingen!

Voor nòg meer foto’s, klik hier.