Nadat we in november samen reeds 3 weken doorbrachten in het meest Chinese Oosten van China, nadat Maarten in januari lag te bevriezen in Tibet en nadat we 2 maanden het land van Oost naar West doorkruisten, zijn we uiteindelijk aan onze laatste China blog toegekomen. De verhalen over de twee eerste avonturen zullen wellicht ooit nog volgen, maar momenteel hopen we dat het verslag over de laatste twee maanden toch ook al een beeld heeft gegeven over de veelzijdigheid van het wijdse China. Een ding ontbreekt er echter nog aan onze blogverhalen over China. We vergaten nog iets ongeloooflijks Chinees te belichten.

In Dunhuang nemen we een slaapbus die ons naar Turpan moet brengen, doorheen de woestijn en enkele plekken die competitie voeren voor “grootste gat van de wereld”. Turpan ligt in een bassin, en wel het tweede diepste bekken van de wereld, en het is bovendien de warmste plek van China. In de zomer wordt het hier wel 50 graden, maar nu wordt het hier overdag toch ook al gemakkelijk 40 graden. Al een geluk koelt het in de woestijn ’s avonds goed af, dus ’s morgens en ’s avonds kunnen we op stap zonder compleet uit te drogen.